Lothearse: elfy leśne

[Kannagi]

• Opis nacji: elfy leśne
• Państwo elfów leśnych - Lothearse

[Kannagi]

Elfy leśne – zwane przez krasnoludy złośliwie "puszczalskimi" – od mieszkania w puszczy – są najbardziej przyjazną z odmian elfów. Co wcale nie znaczy, że są nadmiernie przyjacielskie... Elfy leśne umiłowały sobie jednak pokój, przez co ich poziom tolerancji jest znacznie wyższy niż u innych krewniaków. Zamieszkują dzikie i straszliwe Lothearse, olbrzymią puszczę porastającą centralną część kontynentu. Społeczeństwo leśnych elfów jest matriarchalne: owszem, to mężczyźni zajmują się polowaniami i wojaczką (od wieków nie były agresorami w żadnej wojnie, wytrwale jednak bronią swoich granic w razie potrzeby), ale to kobiety pełnią najważniejsze funkcje władczyń, kapłanek, uzdrowicielek i nauczycielek. Czczą Leyheę, boginię-matkę, oraz bezimienne bóstwa lasu. Żyją z polowań i zbieractwa. Nie budują miast ani domów z kamienia lub cegły - zamieszkują osiedla nadrzewne. W Lothearse, gdzie rządzi królowa-wiedźma, podobno drzew w ogóle się nie ścina, a elfy pieśnią skłaniają rośliny by rosły w sposób dla nich wygodny. Ale tam boją się zapuszczać nawet najdzielniejsi podróżnicy, i to nie tylko ze względu na spiczastouchych mieszkańców Wiedźmiej Puszczy.
Elfy leśne są zdecydowanie drobne: szybkie i zwinne, ale nie silne, niższe i szczuplejsze od swoich krewnych. Poruszają się bezszelestnie, są też wytrzymałe i niewiarygodnie cierpliwe. Każdy elf potrafi strzelać z łuku, popularne są też proce, oszczepy, włócznie i kije. Raczej nie używają stali, którą jest nie tylko trudno dostępna, ale także niemiła ich bogini. Noszą barwy lasu – brązy, zielenie, szarości – i unikają biżuterii. Często krzyżują się ze swoimi krewniakami (szczególnie elfami szarymi), prezentują też największą różnorodność wizualną. W miastach i podczas uroczystości noszą bogato haftowane pasy, których wzory opisują historię ich rodzin oraz czynów. Magia elfów leśnych związana jest bardzo blisko z naturą (nawet bardziej niż druidyczna), rzadko jest destrukcyjna. Każde z nich uczy się przynajmniej jej podstaw (chociaż naprawdę potężnych magów raczej brak).
Odgrywanie: Elf leśny najlepiej czuje się w lesie. Nie lubi otwartych przestrzeni, a osobniki nie przyzwyczajone do życia w miastach (a potrzeba tak ze stu lat, żeby się do tego przyzwyczaiły) będą się w nich czuły nieswojo. Są bezpośrednie i pokojowo nastawione (przynajmniej dopóki nie łamiesz ich prawa, wtedy błyskawicznie przestają być przyjazne), to także one najczęściej rozmnażają się z ludźmi. Elfy leśne są ze wszystkimi na "ty", szanują kobiety, zawierają małżeństwa z miłości, są wierne i uczuciowe. Znają podstawy magii natury, ale raczej nie korzystają z niej bez potrzeby i przy świadkach. Wszystkie bez wyjątku mają niesamowite głosy, a elfi chór uważany jest za najpiękniejszą muzykę świata. Znają wiele pieśni i opowieści, dzielą się też nimi chętniej niż ich szarzy krewniacy. W drużynie są dobrym kompanem, może trochę milczącym i biernym poza lasem, cierpiącym w ciszy trudy takie jak jazda konna i noclegi w ludzkich miastach. Nie darzą krasnoludów nienawiścią, choć na ich topory zwykły patrzeć dość podejrzliwie w związku z nadmiernym podobieństwem do siekiery. Szanują każdy przejaw życia, nigdy nie zabijają jeśli nie ma ku temu konieczności.
Umiejętności przykładowe: Tropienie, łucznictwo, myślistwo, podstawy magii lasu i leczenia, zielarstwo, sztuka przetrwania, znajomość leian i quarlei, często także leiran, bardzo rzadko wspólny (jego znajomość gracz musi uzasadnić), świetna orientacja w terenie innym niż miejski, doskonała znajomość lasów własnej strefy klimatycznej, śpiew, pływanie, bardzo dobra znajomość własnej historii i doskonała kultury.

[Kannagi]

Nazwa: Lothearse (w wolnym tłumaczeniu z leian "Serce Świata")
Stolica: Aae'haei'yaee (w bardzo wolnym tłumaczeniu z leian: "Kopuła Srebrzystych Liści w których Tańczą Promienie Jasnego Księżyca")
Ustrój polityczny: Teokratyczny, matriarchalny absolutyzm oświecony
Głowa państwa: Leyi'aphae ("Pani Lasu") Nienna Aredyei'ashaei, zwana popularnie "Wiedźmą z Lasu"
Populacja: Nieznana. Na pewno wszystkie elfy leśne i szare żyjące w obrębie enklaw wewnątrz Lothearse, nie wiadomo co z innymi stworzeniami.
Język: leian, quarlei, większość elfów rozumie leiren, mniej niż połowa mówi wspólnym
Religia: Leyhea (bogini-matka) oraz bezimienne, męskie bóstwa lasu
Waluta: nie używa się
Klimat: Umiarkowany ciepły na północy przechodzący w coraz cieplejszy na południe od Lashin aż do subtropikalnego.
Geografia: Kilkadziesiąt niewielkich enklaw połączonych labiryntem ścieżynek, których nikt oprócz elfów leśnych nie jest w stanie dostrzec. Jednym siedliskiem, które można nazwać miastem jest Aae'haei'yaee, w którym urzęduje Wiedźma z Lasu, a które liczy kilka tysięcy mieszkańców, trudno tu mówić jednak o stolicy w ścisłym tego słowa znaczeniu – to bardziej sanktuarium i centrum religijne.
Gospodarka: Enklawy są samowystarczalne. Czasem, na zasadzie handlu wymiennego, odbywa się wymiana między poszczególnymi grupami (bardzo istotna przy pozyskiwaniu cennej stali), ale wewnątrz osad leśne żyją jak jedna, wielka rodzina.
Polityka społeczna: Leyi'aphae jest wcieleniem bogini na ziemi. Najstarsza córka dziedziczy po niej stanowisko. Jej siostrze i ich potomkinie mają wybór – pozostać przy władczyni lub odejść do jednej z mniejszych enklaw, gdzie mogą założyć własne rodziny. Synowie oddawani są innym członkom społeczności na wychowanie.
Leyi'aphae oficjalnie nie jest królową – każdy elf jest wolny i może robić ze swoim życiem co chce, póki nie szkodzi innym i nie narusza porządku puszczy, której Pani Lasu jest strażniczką. Wiedźmy z Lasu zwykły żyć jednak bardzo długo, przekazując swoim następczyniom tajemne nauki, które dają im potęgę zdolną trzymać wrogów poza granicami. I choć oficjalnie pozostaje tylko Najwyższą Kapłanką, szacunek jakim jest darzona czynią ją w oczach pobratymców świętą. Każde jej słowo traktowane jest jak rozkaz, każda sugestia jako wytyczna.
W Lothearse panuje matriarchat. To kobiety wybierają sobie mężów, to matki są głowami rodzin. Kapłanki mogą brać do łożnicy każdego, kogo zechcą, jest to postrzegane jako zaszczyt i forma spotkania z bóstwem.
Polityka zagraniczna: Izolacjonizm. Elfy leśne handlują ze swoimi szarymi krewniakami, od których nabywają stal i broń w zamian za mięso i skóry, sporadycznie spotykają się też z kupcami z Lashin. Wiadomym jest jednak, że każdy kto wejdzie do lasów Lothearse, nie zwykł wychodzić z nich żywy. Owszem, czasem znajdują się śmiałkowie, którzy twierdzą co innego... Ale zwykle okazują się oszustami.
Lothearse utrzymuje przyjazne stosunki z elfami szarymi. Możliwe, że mają oni zagwarantowany bezpieczny wstęp do wnętrza lasu, ale są to tylko podejrzenia. Imperium Dinakary kiedyś próbowało przejąć puszczę we władanie, ale kroniki dość niechętnie wspominają o drzewach, które nie chciały zająć się ogniem ani dzięki magii, ani metodami bardziej tradycyjnymi.
Historia: Lothearse prawdopodobnie jest państwem starożytnym, ale dla pozostałych Ludów odkryte częściowo zostało szesnaście tysięcy lat temu. Wtedy to w Dinakarze zaczęto podejrzewać, że ten paskudny las za płotem nie broni się tak sam z siebie i musi siedzieć tam jakaś inteligentna forma życia. Minęły cztery tysiące lat zanim odkryli, że ta forma życia jest całkiem do nich podobna i kolejne półtora, zanim nazwali ją "elfami leśnymi". Jednak dopiero sześć tysięcy lat temu udało się stwierdzić, że jest to państwo, rządzone przez królową, którą w tempie ekspresowym okrzyknięto "Wiedźmą" ze względu na różne nieprzyjemne przygody, które przytrafiały się wszystkim próbującym w jakikolwiek sposób jej królestwo. Nie ma pewności, ile od tamtego czasu rządziło Wiedźm, ani lat ma ta dzisiejsza; na pewno jest już bardzo stara, ale do emerytury jej daleko. Wydaje się też, że w życiu elfów w Lothearse przez tysiąclecia nic się nie zmieniło, bo tutejsi bardowie śpiewają nadal te same pieśni.

[Kannagi]

Religia elfów leśnych (Lothearse)

Chyba najbardziej tajemnicze i najmniej poznane z wyznań Aski. Elfy leśne wytrwale odmawiają dzielenia się wiedzą z neahhe, obcymi - a elfy szare nawet nie chcą się oficjalnie przyznać, czy nadal czczą Leyheę, boginię-matkę.

Opisz to, cholero, nie leń się!